سلام دوستان من یک پسر 25 ساله ام که مشغول خدمت اجباری سربازی هستم. با اینکه درسم خوب بود و من همیشه جزو نمره بالا های مدرسه بودم و لی توی دانشگاه به مشکل عجیبی بر خوردم و اونم اینه که بعد شکستی که تو نمره اووردن تو چندتا درس خوردم (البته نمره هام بعد نشد در حد 13 تا 15) بعد درس خوندن زیاد دیگه درس رو ول کردم و فقط واسه پاس شدن میرفتم و به خاطر همین دانشگاهم یه سال بیشتر طول کشید.دیگه به هیچی رغبتی نداشتم خودمو کشیدم کنار و به زبان انگلیسی و فلسفه پرداختم و بههر زوری بود دانشگاه رو تموم کردم با اینکه رشتمو دوست داشتم.پدر و مادرم به زور منو فرستادن سربازی و با اینکه تو شهر نزدیک خدمت میکنم نمیزارن هر روز برم و بیام و میگن تو پادگان بمون. ولی من الان دوست دارم دوباره شروع کنم و دستم توی پادگان بستس.اینکه چرا الان میخوام شروع کنم این بود که حالا که میبینم هیچ دلیلی وجود نداشته من درسمو ول کنم و الان پشیمونم.میدیدم توی آموزشی بچه هایی که سطحشون از من پایینتر بود تونستن موفق بشن و پیشرفت کنن به درجات بالایی برسن فقط با ثابت قدم بودن. در مورد پدر مادرم باید بگم که به شدت سرزنش گر بودند و هر اشتباهی که توی زندگیم و یا حتی نکردم رو توی سرم میزنن میگن ما واست اینکارو کردیم و اون کارو کردیم خاک تو سرت که موفق نشدی برای همین به شدت اعتماد به نفسم پایینه.جرات انجام هیچ کاری رو ندارم و میترسم شکست بخورم هی حرفاشون میاد توی ذهنم که تو نتونستی... تو اشتباه کردی... حتی نسبت که کاری که میخوام شروع کنم هم شک دارم.هیچ وقت هم در مورد درسم و کارایی که کردم هیچی بهشون نگفتم چون میترسم بازم سرزنشم کنن.بهشون گفتم وسیله جور کنید برم پادگان و بیام ولی گفتن ما جور میکنیم ولی وای به حالت اگر مثل قبلا شکست بخوری.(حالا شکست من چیه؟ اینکه ده سال پیش با زور فرستادنم کلاس موسیقی ولی آخرش خوشم نیومده و نرفتم. همیشه اینو تو سرم میزنن) الان شما میگین چه کنم؟ واقعا از اینده و این زندگی میترسم و نمیتونم بیخیال بشم احساس میکنم دیگه نمیتونم موفق بشم موقع هایی ام که خونم همش عصبیو نگران و ناراحتم همیشه یه غمی تو وجودم هست همه نتونستنا و سرزنش ها میاد توی ذهنم
یعنی میشه من بتونم با خیال راحت پژوهش کنم و تو زمینه علمی به جایی برسم کاری که خیلی بهش علاقه دارم؟؟
نظرت چیه؟